(مطالب این وبلاگ برداشته شده از محتوای وبلاگ های خارجی است و چیزی از زبان نویسنده به آن اضافه نشده است)
- Why Korean Television Is Better Than American TV
-چرا سریال های تلویزیونی کره ای بهتر از سریال های تلویزیونی آمریکایی است؟
- American vs. Korean Dramas
-سریال های آمریکایی در مقابل درام های کره ای!
- 5 Reasons Why K-Dramas Have Ruined American T.V. For All Of Us
-5 دلیل که چرا درام های کره ای سریال های آمریکایی را برای همه ی ما تخریب کرده است.
- Here's why millions of Americans are binge-watching Korean dramas
-به همین دلایل است که چرا میلیونها آمریکایی درام های کره ای را تماشا می کنند.
و
این تاپیک ها در حال حاضر جزو داغ ترین موضاعات در سراسر جهان هستند.چرا که با پخش اولین سریال کره ای در هر کشور مردم آن به تماشای سریال های کره ای رغبت بی اندازه ای پیدا کرده اند و موجب بی اشتیاقی آنها نسبت به تولیدات سریالی غرب شده است.بیش از دو دهه فعالیت درخشان کره ی جنوبی در زمینه ی تولید فیلم و سریال های طولانی قسمت در ژانر های مختلف توانست در مدتی کوتاه جایگاه خود را در جهان فیلم و سریال تثبیت کنند و می توان به جرئت گفت که در حال حاضر حاکمیت تلویزیون جهان در دستان این کشور است.تا حدی که نام سریال کره ای به عنوان نامی آشنا, محبوب, شیک و مدرن در میان مردم جهان می درخشد.
سریال های کره ای در سطح آسیا طرفداران بسیاری دارند.اما اخیرا ساکنین اروپا و آمریکا بیش از آسیا از سریال های کره ای استقبال کرده اند.در حال حاضر سایت های پخش کننده ی سریال های کره ای جزو پر بازدیدترین سایت های پخش کننده ی ویدیویی است و به اندازه ی شبکه ی نتفلیکس(Netflix) و هولو(Hulu) پر هوادار است و این بازدید ها روز به روز در حال افزایش است.از این تعداد بینندگان حدود 40 درصد سفید پوستان(مردم اروپا و آمریکای شمالی و استرالیا) , 30 درصد لاتین(مردم آمریکای جنوبی) , 15 درصد سیاه پوست و 15 درصد آسیایی می باشند که اکثر آنها ن در سنین بین 18 تا 24 سال هستند.
یکی از روش های هوشمندانه ی کره در جذب مشتری تولید سریال های جذاب تاریخی است که به شیوه ی مدرن و با ایده های جدید ساخته شد.این سریال ها در جذب مشتری آنچنان موفق بودند که توانستند دیگر تولیدات سریالی از جمله آمریکایی را کسل کننده و بی رنگ جلوه دهند.اکثر مردم جهان به داستان های تاریخی که آمیخته با افسانه ها و درگیری های قصر و استراتژیک های جنگی باشد بیشتر می پسندند.این سریال ها با وجود تاریخی بودنشان اما باز هم مدرن هستند.
کارگردانان و نویسندگان کره ای در داستان نویسی و ایده پردازی مهارت بالایی دارند که حتی عناوین غربی بسیاری از روی سریال های تاریخی کره ای در این ژانرها بازسازی می‌شوند.آنها رفته رفته در کنار محصولات سریالی تاریخی, درام های مدرن را نیز معرفی کردند که حتی بیش از سریال های تاریخی در جذب مشتری قدرت داشتند.درام هایی مانند پسران برتر از گل(که توسط دیگر کشور ها از جمله آمریکا نسخه برداری شده است),عشق من از ستاره ها آمده,وارثان و . جزو پرطرفدارترین درام های جهان است که تنها سریال وارثان بیش از دو میلیارد بیننده جذب کرده است.این در حالی است که سریال های تاریخی کره ای روبه زوال رفته و درام های مدرن جایگزین آن شدند.این خود روش دیگر کره ای ها در مدرنیته کردن درام هایشان بود.آنها داستان های جدید را در قالب جذاب ترین شیوه های کارگردانی به رشته تحریر در آوردند که بیننده را به حد جنون رسانده است.
می توان به جرئت گفت آوازه ی درام های کره ای در جهان پیچیده است و به شدت مورد استقبال قرار گرفته اند.به جز قاره ی آفریقا که تنها چند کشور همچون مصر به درام های کره ای علاقمندند وهمین طور مردمان عرب زبان که بیشتر سریال های ترکیه ای را ترجیح می دهند.
بر طبق آمار هایی که در آمریکا گرفته شده است نیمی از مردم آمریکا تنها به تماشای سریال های کره ای می نشینند و به هیچ عنوان سریال های آمریکایی را دوست ندارند و عقیده دارند هر شخصی اگر تنها یک قسمت از درام های کره ای را تماشا کند متوجه خواهد شد که سریال های آمریکایی به شدت خسته کننده است و هیچ اشتیاقی برای تماشای دوباره ی آن نخواهد داشت. اما عده ای دیگر این نظر را ندارند.آنها درام های کره ای و سریال های آمریکایی را به یک اندازه دوست دارند وعقیده دارند هردو ارزش تماشا را دارند.
.jpg)
باید گفت که این آمار در اکثر کشور های جهان به ویژه کشورهای پیشرفته(مثل کانادا) و البته پر جمعیت(مثل هند) درست به همین گونه است.در حال حاضر سایت های خارجی بسیاری تحت عنوان چرا سریال های کره ای اعتیاد آورند؟» در زبان های مختلف وجود دارند که این خود دلیل بزرگی بر این ادعاست.
به عقیده ی اروپاییان درام های کره ای به شدت اعتیاد آور است و بیننده در حین تماشا دچار احساسات غیر قابل کنترل می شوند.به تصویر زیر توجه کنید.
سریال های آمریکایی جذاب هستند و موجب رضایت بیننده می شود اما درام های کره ای بیننده را به حدی می رساند که حتی نمی تواند احساساتش را در رابطه با آن توصیف کند.به همین دلیل است که سایت دراما فیور اطلاع داده است که بینندگان درام های کره ای حتی نمی توانند برای ترجمه ی انگلیسی درام ها صبر کنند وبدون ترجمه به تماشای آن می نشینند درحالیکه زبان کره ای را نمی دانند.(به محض اینکه یک قسمت از سریال کره ای در تلویزیون کره ی جنوبی پخش می شود آن قسمت برروی سایت ها با زبان اصلی قرار می گیرند و حدود 12 ساعت بعد توسط تیم مترجمین به زبان انگلیسی ترجمه و پخش می شود.)
این سوال که چرا درام های کره ای تا این حد و در مدت کوتاه توانسته در جهان محبوبیت پیدا کند که حتی توانسته از محصولات غربی پیشی بگیرد,در ذهن تمام بینندگانش خطور کرده است و به مانند یک خرده شیشه آنها را می آزاراد.اخیرا عده ای آمریکایی شروع به تحقیقات کرده اند تا بتوانند در این باره علت یابی کنند.در این زمینه به نتایجی درست و یا نادرست رسیده اند که به برخی از آنها اشاره می کنیم.
1-خوردن غذا و اشتهای بی اندازه ی بازیگران:یکی از موارد مهم در درام های کره ای بخش غذا است.بازیگران بیشتر اوقات مشغول خوردن غذاهای رنگارنگ کره ای و کیم چی هستند و در حین خوردن اشتهای فراوانی دارند.گرچه کارگردان های کره ای بدین طریق به تبلیغ غذا های کره ای از جمله کیم چی می پردازند اما موجب گشته تا درام های کره ای تبدیل به یک انرزی مثبت برای بینندگان اش شود.زمانیکه شخصی به تماشای درام های کره ای مربوط به غذا درست کردن و میل کردن آن می نشیند خستگی از تنش خارج شده و یک پتانسیل مثبت دریافت می کند که این امر بسیار مفید واقع می شود.
2-ن بر سرزمین درام های کره ای فرمانروایی می کنند:در همه ی جوامع ن جزو مستضعفین به شمار می آیند و اقدامات و توانایی های آنها کمتر مورد تایید واقع می شوند.اما کارگردانان و نویسندگان کره ای همیشه از شخصیت ن و دختران جوان استفاده می کنند و اظهار دارند که ن نیز می توانند همچون مردان و حتی گاهی اوقات بهتر از آنان در جامعه حضور پیدا کنند.این مورد تنها به روحیه و اراده ی آنها برمی گردد.
_-_copy.jpg)
اکثر درام های کره ای به خصوص درام های تاریخی,ن حتی مسئولیت ت و ارتش را بر عهده دارند و با تمام وجود در مقابل یک گروه سر سخت ی می ایستند و در نهایت موفق می شوند.داستان های این چنینی(بر اساس وقایع تاریخ شبه کره به نمایش در آمده اند) می تواند بینندگان فراوانی را به خود جذب کنند.چه ن که از داستان سریال تجربه بدست آورد و چه مردان که توانایی شخصیت های زن را تحسین می کنند.
3-درام های کره ای بالاخره به پایان می رسد:درام های کره ای چه 20 قسمت باشد و چه 150 قسمت یک پایان معین و برنامه ریزی شده دارد و تایم هر قسمت معمولا بین 60 تا 70 دقیقه است.اما سریال های آمریکایی هیچ پایانی ندارد و بیننده مطمئن نیست که این سریال چه زمانی و با چه وقایعی به پایان خواهد رسید.هر قسمت سریال های آمریکایی معمولا 30 تا 45 دقیقه است و بیننده مجبور است خیلی زود داستان را رها کند.
4-تیپ های مختلف و بخش های کمدی:اگر به درام های کره ای توجه کنید متوجه می شوید که بازیگران مرتبا مدل مو ها و لباس و زیور آلات شان را تغییر می دهند.علاوه بر این اگر درام ها غم انگیز هم باشند باز هم بخش های کمدی در آن وجود دارد.این موارد باعث تنوع در درام می شود و بیننده کمتر احساس خستگی می کنند.
5-عشقهای پاک انسانی در درام های کره ای موج می زند:در سریال های آمریکایی مبحث عشق وجود دارد.اما این عشق ها بیشتر جنبه ی شهوتی و میل حیوانی دارند که حس مشمئز کننده ای را به انسان القا می کنند.اما درام کره ای با وجود اینکه در بسیاری از موارد از جمله کارگردانی و بازیگری و داستان نویسی و . با سریال های آمریکایی برابرند,اما در رابطه با داستان عشق بسیار ماهر تر از آمریکایی ها عمل می کنند.آنها عشق را یک عنصر پاک انسانی جلوه می دهند که حتی باعث نابودی احساسات منفی انسان از جمله نفرت و کینه و . می شود.
کارگردان های آمریکایی عشق را در غالب روابط نامشروع به تصویر می کشند اما کارگردان های کره ای نحوه ی به وجود آمدن عشق بین دو انسان را به گونه ای پاک و به دور از آلودگی جلوه می دهند که این امر موجب رضایت هواداران درام های کره ای شده است.
6-رعایت نکات اخلاقی و تاکید به رفتار های مثبت جامعه:اگر به رفتار های بازیگران کره ای دقت کنید متوجه می شوید که اهل سیگار نیستند و حتی تبلیغات نفی می کنند.به طور مثال در سریال "متشکرم" زمانیکه "مین گیسو" قصد دارد سیگار بکشد "چه سوکه" با تعارف آبمیوه وی را از کشیدن سیگار منع می کند.و یا در سریال خانواده ی کیم چی ریسس گنگستر ها در مواقع عصبانیت به جای کشدن سیگار,یک کیسه هوایی را فشار می دهد.علاوه بر این شخصیت های سریال های کره ای هیچ وقت به والدین شان بی احترامی نمی کنند.چیزی که متاسفانه حتی در سریال های ایرانی نیز به ندرت دیده می شود.
از دیگر موارد اخلاقی درام های کره ای پوشش مناسب بازیگران و روابط سالم بین شخصیت هاست.اگر یک درام کره ای را به تماشا بنشینید قطعا متوجه می شوید که ن و مردان بازیگر از پوشش نسبی برخوردار اند و زیبایی را در پوشیدن لباس های رنگارنگ و مد روز می دانند اما بازیگران غربی به پوشیدگی اعتقاد و علاقه ای ندارند.
در درام های کره ای روابط نامشروع و خشونت وجود ندارد.اما در سریال های آمریکایی مرتبا به این موارد بر می خوریم.چرا که بر طبق قوانینی که در کره ی جنوبی بر پاست کارگردان ها حق به تصویر کشیدن صحنه های خشونت و بی حرمتی را در سریال ها ندارند.این در حالیست که در بالای همه ی سریال های کره ای آرم مثبت 15 وجود دارد.وخیلی موارد دیگر که همه وهمه مربوط به رعایت نکات اخلاقی است که درام های کره ای را از دیگر همتایانش متمایز می کند.
7-مدل های جنگجو:شخصیت های جنگجو و مبارز آمریکایی همیشه مردان و ن درشت هیکل و ماهیچه ای ایفای نقش می کنند که اغلب آنها با تزریق مواد نیرو زا به این حالت در آمده اند.اما در درام های کره ای بازیگرانی را در حالت مبارزه ونبرد می بینیم که اندام ریز و مناسب دارند واکثر آنها در بیرون از سریال به عنوان مدل فعالیت می کنند.در حال حاضر مردم جهان بیشتر برای اندام های مزون و مدل ارزش قائل اند تا اندام های ماهیچه ای و غول پیکر.
دلایل بسیاری وجود دارد اما نمی توان به همه ی آنها اشاره کرد.تنها چیزی که قطعی است آن است که کارگردانان کره ای سریال های جذاب و دیدنی تولید می کنند که همچون یک گرداب بیننده را با خود غرق می کند.طوری که حتی بیننده متوجه گذر زمان نمی شود و با این حال دوست دارد تا قسمت بعدی سریال را به هر قیمتی ببیند.برخی از سریال های کره ای تا حدی جذاب هستند که دهان بیننده تا مدت طولانی باز می ماند و بعد از اتمام آن دچار سرگردانی شدید می شود.
تاریخ و اولین سریال کره ای که توانسته به جهان راه پیدا کند به طور دقیق مشخص نیست.چون در ابتدا همه ی مردم جهان بیشتر با محصولات سریالی چینی آشنا بودند و اگر هم سریال کره ای را دیده باشند از کره ای بودن آن مطلع نبودند.اما می توان حدس هایی زد.شاید سریال های "ملکه اینهیون" ساخته لی بیونگ هو(کارگردان سریال های "جواهری در قصر" و "دونگ یی") در سال 1987 و همین طور سریال "اشک اژدها" تولید 1996 و سریال "شاه وملکه" در سال 1997 اولین تولیدات کره ای باشند که به جهان معرفی شدند.
اما با پخش سریال "دوره ی روستایی"(که به نام های عصر گنگسترها و یا کیم دو هان شناخته می شد) در سال 2002 الی 2003 کشور های جهان را با سریال های کره ای آشنا کرد.چون داستان این سریال مربوط به تاریخ جنگ جهانی دوم در شبه جزیره ی کره است که توسط ژاپنی ها اشغال شده بود و مردی به نام "کیم دوو هان" با حفظ نام و پرچم و سنت کره ای(مثل ورزش رزمی تکواندو) و حفاظت از مردم کره در برابر ظلم ژاپنی ها قیام می کند و نهایتا موفق به اخراج ژاپنی ها و تشکیل دولت جمهوری کره می شود.این سریال نه تنها در کره بلکه در کشور های خارجی از جمله چین و ژاپن و مخصوصا مغولستان مورد استقبال قرار گرفت(که بازیگر نقش اول این سریال در سال 2003 به مغولستان دعوت شد).پس از آن سریال های کره ای در درجه ی اول سرگرمی های مردم جهان قرار گرفت که امروز شاهد گروه اعظمی از طرفداران پرپاقرص سریال های کره ای در جهان هستیم و البته این گروه روز به روز در حال گسترش چشمگیری است.با این حال اولین سریال کره ای پخش شده در ایران شاید سریال "پزشکان" و پس از آن "جواهری در قصر" باشند.
هیجان و تنش همیشه در سکانس های کره ای موج می زند و با وجود بالا بودن تعداد قسمت های بعضی از سریال های کره ای (به ویژه ژانر تاریخی)هیچگاه بیننده احساس خستگی نکرده ومرتبا منتظر یک واقعه ی جدید بوده و هست و خواهد بود.با اینکه بسیاری از مباحث و وقایع در این سریال ها تکراری است اما کارگردان های کره ای همیشه حرف های تازه ای برای گفتن دارند.آنها سبک جدیدی را در تولید سریال ابداع کردند که دیگر کشور ها را به تقلید از خود وا داشتند.ایده های جدید از جمله در آب نمک گذاشتن بیننده و اتمام هر قسمت بر چهره ی شخصیت اول سریال و نمایش قسمت آینده در پایان سریال جزو جذاب ترین و خلاقانه ترین ایده های تولیدی سریال در جهان محسوب می شوند که کره ای ها مخترع این شیوه هاست.
سریال های کره ای ساده روان وسلیس هستند.اگر یک سریال کره ای را از نیمه آن به تماشا بنشینید باز هم متوجه داستان آن خواهید شد.هیچ گونه مسایل قید شده در این سریال ها اعم از ی و پزشکی و . غیر قابل فهم نیست.نام شخصیت ها به سرعت در ذهن بیننده حک می شوند و به راحتی می توان با شخصیت ها مثبت و منفی داستان ارتباط برقرار کرد.شاید به همین علت است که شخصیت های کره ای بیش از شخصیت های خارجی و ایرانی محبوبیت دارند.
.jpg)
از دیگر موارد جذاب درام های کره ای غافلگیر شدن و فریب خوردن بیننده است.با وجود اینکه خلاصه ی قسمت بعدی در پایان هر قسمت نمایش داده می شود اما باز هم بیننده کمتر می تواند داستان را پیشگویی کنند.چون این خلاصه به شکلی طراحی شده که بیننده نکته ای از داستان را می فهمد و بسیاری از نکات برایش نا مفهوم است.
برای آنکه یک کشتی بر روی آب به سمت مقصد بدون هیچ مشکلی حرکت کند لازم به همکاری همه جانبه ی تمامی سرنشینان کشتی است.در کنار کادر کارگردانی و فیلمبرداری و . کادر حرفه ای بازیگری کره ای نیز در موفقیت سریال ها کره ای تاثیر مثبتی داشته است.تمامی بازیگران کره ای اعم از پیر و جوان و زن و مرد به یک شیوه و بدون هیچ نقصی به ایفای نقش می پردازند.چه نقش های مثبت و چه نقش های منفی.
حتی می توان به کودک شش ساله ی سریال "رویای فرمانروای بزرگ" اشاره کرد.زمانیکه ملکه درون قفس به تبعید برده می شد و مردم به او سنگ و تخم مرغ پرتاب می کردند این دختر بچه برایش اشک ریخت.ملکه چشم اش به او افتاد و با دادن یک زیور آلات از وی خواست که آن را در آینده به فرزندش بدهد و گفت:"دخترم".آنجا بود که دختر بچه فهمید که ملکه,مادر واقعی اوست.اجرای این سکانس احساسی کودک را حتی می توان با اجرای نیکلاس کیج در فیلم "تغییر چهره" مقایسه کرد.زمانیکه نیکلاس کیج پسر دشمنش را به یاد فرزند از دست رفته ی خود به آغوش می کشد و اشک می ریزد.این دو سکانس در احساسی بودن با هم برابرند و هر دو باعث ریختن اشک بیننده شدند.
.jpg)
نسخه برداری و کپی نویسی از جمله کار های رواج یافته در بین سینما گران جهان است.تقریبا می شود گفت اکثر کشور های جهان از جمله آمریکا از آثار سریالی و سینمایی کره ای نسخه برداری می کنند.سریال های کره ای نسخه برداری شده توسط آمریکا می توان به پسران برتر از گل و دکتر خوب و . اشاره نمود.در این بین کشور ترکیه نیز در کنار نسخه برداری از سریال های آمریکایی از فیلمنامه های کره ای نیز کپی برداری می کنند که بر طبق منابع خبری حدود 40 درصد سریال های ترکیه ای نسخه برداری از درام های کره ای است.
در کنار جذابیت درام های کره ای عیب های بسیاری وجود دارد که حتی گاهی اوقات موجب کلافگی بیننده می شود.اما باید گفت که همه ی این عیب وایراد ها دلایل به خصوص خودش را دارد که غیر قابل توضیح است وبیننده خود باید متوجه آن شود.به طور مثال کره ای ها عموما برای پادشاهان و ملکه هایشان احترام قائلند و سعی می کنند که آنها را یک شخصیت منفی جلوه ندهند.همین طور وجود شکایاتی از جانب کشور هایی همچون چین و کره ی شمالی نویسندگان کره ای وادار کرده اند که حدود را رعایت کنند.با این حال کشور چین به سریال افسانه ی جومونگ به دلیل به تصویر کشیدن چهره ی منفی ارتش و حکومت هان اعتراض نمود.پس می توان گفت دست نویسندگان کره ای به شدت بسته است.
از دیگر مشکلات درام های کره ای بخشندگی های بی جا شخصیت هاست.گرچه صفت پسندیده است اما باید حد و حدود را حفظ نمود.با این حال این مورد هم دلایل خودش را دارد.به طور مثال در سریال دونگ یی زمانیکه شاهزاده یونینگ عروسک جادوگری علیه ملکه اینهیون را می یابد مادرش دونگ یی آن را مخفی کرده و با بخشش بانو جانگ مدرک را به وی واگذار می کند.اما واقعیت ماجرا این است که زمانیکه ملکه اینهیون از دنیا می رود شایعه می شود که بانو جانگ ملکه را جادو و یا وی را مسموم کرده است.در واقع هیچ مدرکی براین ادعا وجود نداشته و تنها در حد شایعه بوده است و کارگردان این سریال در تلاش بوده تا به این روش هم شایعه را به تصویر بکشد و هم شخصیت دونگ یی را ارج دهد.
با وجود این مشکلات درام های کره ای پر طرفدار هستند و کسی به خاطر این مشکلات جزئی خود را از تماشای آن محروم نمی کند.چرا که جذابیت این درام ها آن قدر بالاست که این مسایل ریز کمتر به چشم می خورد و اگر هم مورد انتقاد قرار بگیرد باز هم نمی تواند از جذابیت آنها بکاهند.
هیچ کس فراموش نمی کند که یانگوم چگونه بدون آرد گندم یک غذای جدید اختراع کرد که توانست رضایت ملکه ی مادر را بست بیاورد و یا تیر اندازی معجزه وار جومونگ در مسابقات که تا به آن روز جومونگ را یک فرد بی دست و پا می شناختند.و همین طور واکنش رنگ صورتی در ترکیب آب زنجبیل و سرکه که مدرک دونگ یی در نجات و به دام انداختن بانو جانگ بود.همه و همه جذاب تر از آن چیزی است که تصور می کنیم که تکرار نشدنی است و جایگزینی ندارد.
اما باید این موضوع را در نظر داشت که به دلیل وضوح بالای سریال های کره ای به یقین اشتباهات کارگردان و نویسنده نیز بیشتر دیده می شود.چرا که هیچ فیلم و سریالی در جهان بدون عب و ایراد نیست.
درام های کره ای حقیقتا جذاب و پر طرفدار هستند و هیچ شکی در آن نیست.شاید یکی از دلایل برتریت فیلم ها و سریال های کره ای در جهان دارا بودن همه ی سبک ها و فرهنگ های جهان است.شما یک سریال کره ای را می بینید.در آن یک داستان هندی به همراه حرکات رزمی چینی و عاشقانه های جذاب که بیشتر به عاشقانه های ایرانی شباهت دارد به علاوه داستان های خانوادگی و شک ها وحسادت های سریال های ترکیه ای را می بینید که به سبک آمریکایی ساخته شده است و حتی کیفیت آن از فیلم های هندی,ایرانی و . بهتر است.
این سریال به هیچ دین و مذهبی توهین نمی کند و نژاد و عقاید هیچ قومیتی را لگد مال نمی کند.این سریال فقط یک داستان زیباست.داستان انسان های روشنفکر و باهوش که از خصایل انسانی برخوردار اند ونهایتا انسان های خودخواه را کنار می زند.اما آن انسان خودخواه هم در زمان شکست مظلوم می شوند.چرا که آن ها هم انسان هستند و یک انسان مورد احترام طبیعت است.حقیقت جهان در درام های کره ای نهفته است که به زبان روان و سلیس به تصویر می کشند.شخصیت ها چه خوب و چه منفی با بیننده حرف می زند و او را با غم و شادی اش همراه می کند.آنها را به گریه و خنده وا می دارد که این جزو مهمی از زندگی است.شاید این راز اصلی جذابیت درام های کره ای است.
در جواب باید گفت که مردم ایران پیش از اروپا و آمریکا به سریال های کره ای روی خوش نشان دادند و از همان ابتدا که سریال کره ای پزشکان پخش شد مردم را به خود جذب نمود.با این تفاوت که مردم تصور می کردند این سریال تولید کشور ژاپن است.اما وقتی که اولین سریال تاریخی کره ای یعنی جواهری در قصر از شبکه دو سیما پخش شد خیل عظیمی از مردم ایران را به خود جذب نمود.پس از آن مردم با سریال امپراطور دریا از شبکه سه مجددا پای تلویزیون میخ کوب شدند و تصمیم گرفتند تمام سریال های کره ای به خصوص ژانر تاریخی را حتما تماشا کنند.از جمله تاجر پوسان افسانه ی جومونگ و افسانه ی دونگ یی و . که در زمان پخش آنها شاهد خیابان های خالی و بدون ترافیک در ایران بودیم.این در حالی است که صدا و سیمای ایران به پخش سریال های بی کیفیت کره ای مبادرت دارد.اما باز هم مردم عزیز ایران همین سریال های بی کیفیت کره ای را بر دیگر تولیدات اعم از ایرانی و خارجی ترجیح می دهند.
اگرچه اکثر مردم جهان به مقایسه سریال های کره ای و آمریکایی می پردازند اما این مقایسه ها درست و عادلانه نیست.چون کشور کوچک کره ی جنوبی در برابر عظمت هالیوود غیر قابل مقایسه است.کادر سینمایی هالیوود مملو از هنرمندان داخلی و خارجی است اما کره به تنهایی فیلم و سریال تولید می کند.حتی هنرمندان ایرانی نیز در صنعت سرگرمی هالیوود حضور دارند(مثل رامین جوادی) و این صنعت غربی از استعداد های همه ی جهان استفاده می کنند.اما کره تا حدودی متکی به استعداد های داخلی است.
این در حالیست که هالیوود از اتحاد چندین کشور اروپایی و آمریکایی تشکیل شده است و بیشتر مواقع این کشور با همکاری یکدیگر به ساخت سریال می پردازند.اما کره ی جنوبی کمتر با کشور های خارجی همکاری می کند.قدرت استعمارگرانه ی آمریکا مدافع بزرگ هالیوود است اما کره ی جنوبی فاقد این حمایت بزرگ است.برای همین خیلی ها کره را نیز جزو هالیوود محسوب می کنند که البته این حرف نیز نادرست نیست.شاید همه ی این موارد خود به تنهایی باعث ستایش محصولات سریالی کره ای است.
شما در این باره چه نظری دارید؟آیا این دلایل درست است و یا دلایل دیگری وجود دارد؟
درباره این سایت